[abo-salama]

امبارح كنت لوحدى فى وسط البد فى التوفقية عشان اشترى فلاتر للعربية ، وجد المحل قد اغلق مشيرت اتفرج على الاكسسوارت فى الشارع لحد ما خرجت على شارع 26يوليو وجد شاب بجواره اربعة من اصدقائه يشترون قميص وكل واحد منهم يقترح اللون او الموديل عليه وقفت بجوارهم واحسست اننى بلا اصدقاء عندما كنت صغيرا كان لى كثير من الاصدقاء فى الحى الفقير بولاق ثم ترك زملائى المدرسة لرسوبهم وتركونى وتعرف على اصدقاء جدد فى الثانوية ثم دخل كل منا كليته وتركونى وفى الجامعة تعرفت على الكثير وبعد التخرج تركونى فى الجامعة لوحدى وتعرفت على زملائى المعيدين ولكن هم الدراسة والعمل جعلنا لا نعرف بعض الا فى الجامعة او فى المناسبات الحزينة فقط وقليل جدا من المناسبات الجميلة وجدت نفسى بعد خمسة وثلاثون عام بلا اصدقاء تخرج معى وتهتم بحالى واهتم باحوالهم ، وفتشت فى جيرانى وجدتهم كل منهم فى حاله وفكرت فى اقاربى وجت بعد المكان حائل هائل فكرت فى زملاء العمل وهم طيبون وجدت انهم مثلى بلا اصدقاء ، هذه الحقيقة ، ظهرت امامى بعد ان انهيت الدكتواره ونظرت لحالى الوحش ، من فضلكم اقترحوا على ماذا افعل؟ وهل منكم مثلى بلا اصدقاء ام انا الوحيد ؟ ولك كل التقدير